Een paar weken geleden deed ik de volgende oefening. Ik moest bij een foto gaan staan die één van de verschillende plekken in het zwembad liet zien. Bijvoorbeeld: in het diepe, het ondiepe, de parkeerplaats, op de glijbaan, het peuterbadje of de rand van het zwembad. De vraag die we ons stelden was ‘waar positioneer jij jezelf op het gebied van gerechtigheid en duurzaamheid?’ Vol overtuiging ging ik bij het diepe staan. Heldhaftig noemde een van mijn groepsgenoten mij.
Waarom in het diepe? Twee redenen. Allereerst een wat praktische reden. Door mijn werk als coördinator van Micha Nederland ben ik eigenlijk dagelijks met deze thematiek bezig. Hierdoor is het ook zo met mijn dagelijkse leven vervlochten dat ik mezelf wel in het diepe durfde te plaatsen. Ten tweede omdat het diepe soms zo diep is dat je de grond onder je voeten niet meer voelt en dat kan best eng en spannend zijn. Zo vindt ik het nog altijd eng en spannend om telkens weer bewust buiten mijn comfort zone te stappen en nieuw keuzes te maken om duurzamer te gaan leven.
Als tweede oefening moesten we bij het plaatje gaan staan wat van toepassing was voor mijn kerk en mijn rol daarin op gebied van gerechtigheid en duurzaamheid. Toen moest ik toch wel even slikken. Ik realiseerde mij dat ik ver van het diepe verwijderd was en uiteindelijk ben ik op de parkeerplaats gaan staan.
Waarom? Ik voel een zekere schroom, onzekerheid of misschien wel schaamte om deze onderwerpen (stevig ) in onze gemeente onder de aandacht te brengen. Persoonlijk en in mijn werk heb ik hier totaal geen moeite mee, maar waarom dan wel in mijn eigen kerk?
Ik merk dat ik snel geneigd ben om de mening van anderen in te vullen en denk dat ze het bij mij in de kerk toch niet belangrijk vinden en er toch niets mee zullen doen. Deze gedachte was en is voor mij erg confronterend. Vanuit mijn werk moedig ik juist anderen aan daar niets van aan te trekken en juist je mening hierover te laten horen. Maar nu loop ik hier zelf ook tegenaan.
Het was dus goed om even op die parkeerplaats gezet te worden door deze oefening. Ik kreeg weer even een spiegel voorgehouden. Ik besefte me dat ik zelf invloed heb of ik op die parkeerplaats blijf staan of dat ik met volle vaart (of wellicht in een slakkentempo) het zwembad binnen ga. Want juist in een tijd van verandering en een nieuwe start, onze gemeente is net samen gegaan met een andere gemeente, kan je vanaf begin af aan prioriteit stellen voor een thema als gerechtigheid en duurzaamheid. Maar dan moet er wel iemand zijn die de vinger opsteekt of de vlag uit hangt voor deze onderwerpen.
