Af en toe ga ik er even voor zitten. Een evaluatie van mijn pogingen om duurzaam te leven. Terugblikken is prettig. Er is echt heel veel veranderd in die vijftien jaar dat ik bezig ben met duurzaamheid! Maar vooruitblikken is nodig om mezelf op scherp te houden. Er zijn genoeg nieuwe stappen mogelijk. Wat wil ik prioriteit geven?
Ik laat je even meekijken. Allereerst de terugblik: toen ik ruim tien jaar geleden intensief over duurzaamheid, schepping en geloof ging nadenken, ging ik ook steeds vaker andere keuzes maken. Ik besloot de ‘duurzame aanjager’ van ons gezin te worden. Ik kreeg (vaak) volle support van de rest.
Voor het vlees reed ik naar de biologische boerderij. Later stopte ik daarmee, want we aten steeds minder vlees. Ook qua groenten en zuivel gingen we over op bio. Later werd dat een abonnement op een groentetas van een lokale bioboer. Thuis ging de verwarming een graadje lager, we investeerden in isolatie en er kwamen zonnepanelen op het dak. Een deel van de tegels ging uit de tuin om ruimte te maken voor groen. Er kwamen insectenvriendelijke planten en struiken en een nestkast aan de muur. De tuin werd wat ruiger: de klimop kreeg meer ruimte – bloemen in de late herfst (goed voor insecten) en bessen in de winter (voor de vogels). We maakten afspraken over vakanties: geen vliegreizen meer voor de ‘fun’. De nieuwe auto werd een van de zuinigste modellen die er bestaan – net groot genoeg om onszelf en drie opgroeiende tieners te vervoeren. Al ons afval werd strikt gescheiden zodra de mogelijkheden zich aandienden. Het krantenabonnement werd grotendeels digitaal en op de brievenbus kwam de bekende ‘nee-nee sticker’.
Dan de vooruitblik. Onlangs las ik het boek ‘De verborgen impact’ van Babette Porcelijn. Van haar leerde ik dat ‘spullen’ (apparaten, meubels, etc) een fors deel van je persoonlijke impact op de aarde beslaan. Logisch, maar ik had het nog niet scherp! Daarnaast is de consumptie van zuivel op mijn lijstje gekomen. Ik ben bezorgd over de zware impact van de intensieve veehouderij op weidevogels. Daarom vind ik zuivelconsumptie een belangrijk thema. De vanzelfsprekendheid van het toetje is de afgelopen maanden in huize Messelink verdwenen. Andere uitdagingen liggen nog op het vlak van duurzame kleding – gewoon nog niet aan toegekomen. De verpakkingsvrije supermarkt – ligt aan de andere kant van de stad… Duurzaam bankieren (deels voor elkaar). En wellicht op termijn: elektrisch rijden.
Samenvatting van iedere evaluatie? Best tevreden, maar nooit klaar. Verder dus!
Hoe ben jij bezig? Hoe kijk je terug? Wat zou je nog willen doen? Ik ben benieuwd naar jou w lijstje!
