Al vijf jaar kijken we genietend uit het raam naar de buurkinderen die op het pleintje voor de deur spelen. Ze skelteren of skeeleren rondjes langs het eetbaar groen en krijgen er geen genoeg van. En wij daarmee ook niet. Hoe komt het zo dat het eens zo smoezelige pleintje een levendige plek is geworden?
In 2018 was het een donker, desolaat pleintje; een glijbaan in het midden, met grote bomen en prikstruiken eromheen. Een rondje steppen was onmogelijk door scheefliggende tegels en opschietend onkruid. Dat moet anders kunnen, dacht een buurman. Hij stond aan de deur met de vraag: wat denk je van het groen vervangen door eetbaar groen? En zo werd die ene vraag het begin van iets heel moois. Een buurvrouw heeft de eetbare soorten uitgezocht en het ontwerp gemaakt. Wij hebben fondsen aangeschreven en een hovenier geselecteerd. Toen gingen we met de buurt tegels wippen om het pleintje klaar te maken voor de hovenier. Deze deed vervolgens het straatwerk, waarna we als buurt alle bomen, struiken en plantjes hun plek hebben gegeven.
Sindsdien wemelt het van het leven op het pleintje. Niet alleen met spelende kinderen, maar ook insecten wisten de bloeiende soorten snel te vinden. De bessen zijn vaak al opgesnoept door de kinderen, voordat de volwassenen door hebben dat ze rijp zijn. Gelukkig is er voldoende munt en marjolein om te plukken voor het avondeten. Het wachten is op de eerste walnoten en appels.
En wat je niet direct ziet, is het leven dat het eetbaar groen heeft gebracht in de buurt. We kennen niet alleen onze naaste buren, maar veel meer mensen uit de verschillende huizenblokken. Een paar keer per jaar steken we met elkaar de handen uit de mouwen; tuinhandschoenen aan, gft-containers erbij en aan de slag! Jong en oud, voor iedereen is er wat te doen. En altijd valt er wel weer iets te leren over snoeien, eetbare onderdelen en (on)kruid. En wat is er heerlijker dan na het harde werken gezellig napraten, terwijl we verwend worden met koffie, thee en koek door een buurvrouw.
Het eetbaar groen ontwikkelt zich ondertussen ook verder. De ideeën die in de buurt leven, worden handen en voeten gegeven. Dit is onder andere mogelijk door de Ede-Doet bonnen die de gemeente Ede verspreid onder de inwoners. We hebben daarmee bloembollen geplant, kruiden toegevoegd en vogelhuisjes getimmerd. Ook is het pleintje een informatiebord en regenton rijker. En het twisterspel blijkt een topattractie.
Wist ik vijf jaar geleden waar ik ‘ja’ op zei? Nee, dat denk ik niet. Daarmee bedoel ik niet dat ik er meer energie in heb gestopt dan het oplevert. Integendeel, ik denk dat ik de impact grandioos had onderschat. We hebben de kracht van samen doen ervaren. We hebben allemaal verschillende talenten ontvangen. Wij hebben deze goed kunnen inzetten en daarmee zijn de verwachtingen overtroffen.
Dus, wat wordt uw reactie als de buren aan de deur staan met een soortgelijke vraag?
