Koningsdag heb ik ooit wel eens de grootste particuliere logistieke operatie van Nederland genoemd. Via kleedjes in de binnensteden verhuizen veel spullen in een dag van de ene zolder naar de andere: boeken, puzzels, gezelschapsspelletjes, cd’s, huisraad als vazen, keukenspullen en allerlei toeristische informatie, kleding, bretels enzovoorts. Wat kan een mens aan spullen verzamelen. En wie wil nu hebben wat jezelf niet meer gebruikt of nodig hebt? Alles naar de stort brengen vond ik in het kader van recycling en kans op een tweede leven niet zo’n goed idee.
Op Facebook zag ik hoe een vriendin dit aanpakte. Je maakt er een maandproject van. Op de eerste dag van de maand bied je op Facebook één artikel aan, op de tweede dag twee artikelen, op de derde dag drie enzovoorts. Op deze manier ontdoe je je in 31 achtereenvolgende dagen van 496 spullen. Elke dag post je een of enkele foto’s van je aanbod. Het kan zo maar zijn dat iemand belangstelling heeft voor een artikel en dat is mooi. De rest gaat naar de afvalverwerking, netjes gesorteerd aanleveren. Of naar een kledingbank, of non-foodbank.
Ik heb de maand maart gebruikt voor deze actie en het resultaat is inderdaad 496 spullen opgeruimd, maar eh …… ik merk er weinig van. Volgens mij kan ik nog zo’n project doen en wellicht nog één. Ik wilde ruimte maken in huis, ruimte in boekenkasten, kledingkasten en keukenkasten. Er is inderdaad meer ruimte. Ondertussen zag ik ook dat er dingen binnen bleven komen. Er kwam weer een kinderbox en een kinderledikantje, want af en toe komt een kleinkind logeren. Houdt het dan niet op?
Deze opruimactie leerde mij bewust te zijn van wat je hebt. En dat als je iets nodig denkt te hebben, je afvraagt, heb ik het al, heb ik het echt nodig, kan ik zonder, of kan ik het misschien lenen. Het blijkt dat je minder nodig hebt, dan je denkt en dat je kan delen wat je hebt. Trouwens, als je deelt, is de impact op de aarde gedeelde impact.
