In januari 2019 schreef ik in ons kerkblad: “Mijn goede voornemen is minder plastic afval produceren. Ik ben begonnen met het kopen van het boek The Zero Waste Project en verder moet ik mijn eerste stapje nog kiezen …”
Nu is het februari 2020. Hoe is het verder gegaan met dit goede voornemen? Overrompelend goed, kan ik wel zeggen. Het heeft mijn leven ingrijpend veranderd, mooier en interessanter gemaakt. En aan alles kan ik voelen dat dit blijvende veranderingen zijn. Ik schat dat mijn plasticgebruik met 90% is afgenomen. Ik leef dichter bij de Schepper en dichter bij de schepping.
Mijn eerste stapje was het kopen van katoenen broodzakken. Vervolgens bedacht ik me dat ik daar bij de Jumbo niet veel mee kan. Dus ga ik nu af en toe naar de Echte Bakker. Mijn rugzak heb ik ‘zero waste proof’ gemaakt: bijv. een koffiekopje voor als ze ergens koffie uit wegwerpbekertjes serveren en een bakje met noten en rozijnen, zodat ik nooit meer hoef te snacken op bijv. een station. Van veel producten heb ik ontdekt waar ik ze zonder verpakking kan krijgen. Kaas, olijfolie, pesto en roomboter bij Harry de Smaakspecialist; muesli, noten, havermout en rozijnen bij Gooody Foods. De ware ‘zero waste hemel’ zit in Amersfoort: De Nieuwe Graanschuur. Daar kan ik bijna alles wat ik nodig heb kopen in zelf meegebrachte verpakking: pindakaas, couscous, rijst, pasta, alle kruiden, wasmiddel, bonen, rietsuiker, poedersuiker, enz.
Alle genoemde winkels leveren evenzoveel contacten en praatjes op. Veel fijner dan de anonieme supermarkt! Minstens zo belangrijk is alles wat ik niet meer koop. Ik koop geen voorverpakte koek meer, zo min mogelijk zuivel, geen chips, geen ijs, geen voorverpakte groente en fruit. Dat laatste krijg ik tegenwoordig via een groentetas van Tuin Salland bij Zwolle. Heerlijk te weten waar je voedsel vandaan komt en als vanzelf van het seizoen te eten. Af en toe een lekkere koek is fijn, dus ben ik die maar zelf gaan bakken.
Ik kwam er achter dat gemakzucht de belangrijkste bron van mijn plastic afval is. Best schokkend hoe vanzelfsprekend ik dingen kocht, die ik vaak niet per se nodig had, maar die wel afval opleverden. Ik ben er zelf letterlijk en figuurlijk opgeruimder van geworden. De inspanning die een zero waste leven kost (wat best mee valt trouwens) levert veel meer vreugde dan de gemakzucht van een leven met afval.
