Half maart volgde ik een webinar van Grootouders voor het klimaat over het schoonmaken van je computer en mobiele telefoon. Ik probeer dat al wel met regelmaat te doen, maar was toch nieuwsgierig, er is ongetwijfeld meer mogelijk dan ik weet. En ja, het webinar raakte een snaar bij mij. Wat mij het meest bijblijft is de digitale voetafdruk: ons nationaal gebruik van bijvoorbeeld WhatsApp staat gelijk aan een afstand van duizenden autokilometers, voor YouTube loopt dat in de miljoenen. Het komt erop neer dat we wereldwijd net zoveel CO2 produceren met ons internetgebruik als alle vliegreizen tezamen.
En dan het toekomstbeeld, dat er door de toename van ons digitaal verkeer, met de opkomst van AI, nog eens een veelvoud van die gigantische datacentra nodig zijn. Dat kan niet vanwege het benodigd grondoppervlak dat nergens meer beschikbaar is, maar ook niet vanwege het nu al overbelaste energienet. Een berekening vijf jaar geleden van het stroomverbruik van datacentra in ons land kwam uit op 3% van het totaal, dit zou in tien jaar tijd kunnen verdubbelen, en in een zeer somber scenario kunnen vertienvoudigen. Daar wil ik liever niet aan denken. Van technische ontwikkelingen naar een efficiënter energiegebruik mogen we een oplossing verwachten, maar volstaat dat, en is dat op tijd? We kunnen zelf iets bijdragen door onze bewegingen op de digitale snelweg te beperken en te kiezen voor een zoekmachine zonder die energie slurpende AI, denk aan Ecosia, ikzelf gebruik Ocean Hero.
Digital Cleanup Day is wereldwijd op de derde zaterdag van de maand maart, dit jaar was dat op 16 maart. De Grootouders van het klimaat hebben op hun site een zeer toegankelijke pagina met bruikbare tips over het hoe en waarom van het beperken van digitaal verkeer en dataopslag. Het heeft mij geholpen, ik noem het digiminderen. Laten we doen waar we goed in zijn, ruimte creëren voor hoop, zodat we kunnen uitzien naar herstel.
[1] Antjie Krog – Broze Aarde, een mis voor het universum
